Miras Meselesi hakkında ateistlerin sıkça sorduğu bir soru vardır;

Cevap;

            Bu soru İslam’ın ilk yıllarından beri sorulagelmiştir. Hz Ömer bu konuyu avl yöntemi ile çözme yoluna gitmiştir. Bu yönteme göre miras 24 yerine fazla çıkan 27 paya eşit bölünür. Ve dağıtım bu orana göre yapılır. Anne ve babanın her birine 1/6 kalıyorsa miras 24 un 1/6 sı olan 4 pay verilerek değil de, bundan biraz daha azı verilerek çözülür. (4 /27 si verilir).

Bu durum Kuran’a uygundur. Çünkü Kuran’da miras ayetlerinde belirtilen oranların had’ler (üst sınırlar, asılmaması gereken çizgiler) olduğu ifade edilmiştir.

Ayetler aşağıdaki gibidir;

Ayette sınırlar olduğunu ve bundan daha fazla pay alınmaması özellikle bildirilmiştir. Yani hakim, dengeli şekilde adalete uygun şekilde paylardan azaltma yapabilir ama payları aşamaz, birini daha çok önemseyerek belirlenen paydan daha fazlasını veremez.

Fakat yine Nisa Suresinin aynı bölümünde şöyle denmiştir;

            Kuran’da belirtilen limitleri aşmamak esas olduğundan; eğer ölen kişinin mirasçıları; mirasın tamamını bölüştürmeye yetecek durumda değillerse o zaman artan kısım hazırda bekleyen kişiler arasında paylaştırılır.

            Ancak Hz Ömer’in metodunda reddiye denen bir metod uygulanmış ve mirasın artan kısmı avliye metodundaki gibi, yeniden mirascılara artan kısım paylaştırılmıştır. Bu durumda çizilen sınırların aşıldığı görünmektedir. Ayrıca hazırda bekleyen yoksullara ve diğer beklenti içinde olan akrabaların klasik yöntemde unutulduğu ve Kuran ayeti ile verilen emre riayet edilmediği görülmektedir.

            Ateistlerin günümüz şeriat yorumunda görülen; pay olarak belirlenen sınırların bazen aşıldığı bazen de altında kalındığı konusundaki eleştirilerinin yarısı haklıdır. Sınırlar aşılmamalıdır.

            Kısaca cevap vermek gerekirse; İslam ülkesinde ve şeriatın doğru uygulandığı bir ülkedeyseniz evet, kadına bazı özel hallerde yarım miras verilmelidir. Ancak dünyada tam olarak böyle bir ülke bulunmadığından, hatta günümüzde İslam aleminin ortak kabulü olan bir halifenin dahi mevcut olmayışından, İslam’daki devletin yerine getirmesi gereken şeri hükümler bireyler tarafından rastgele uygulanamaz. Bunun neden böyle olduğunu açıklayalım.

İslam dininde kadın maddi yönden 6 farklı yöntemle korunmaktadır;

1 ) Babası, bekar olduğu müddetçe bakmakla mükellef kılınmıştır.

2 ) Eşi evlenirken kadına dilediği miktarda mehir vermekle mükellef kılınmıştır.

3 ) Eşi evli olduğu sürece ve boşandıktan sonra belli bir süre tüm maddi ihtiyaçlarını karşılamak üzere mükellef kılınmıştır.

4 ) Dul kalan kadın devlet tarafından zekat gelirlerinde öncelikli ve 1. sırada hak sahibidir. Devlet koruması altındadır ve geçimi devlet tarafından sağlanır.

5 ) Evlatlar özellikle anneye bakmakla mükellef kılınmıştır.

6 ) Maddi yardımlarda öncelikli hak sahipleri yine eşsiz kadınlardır.

            Bu durumda bir İslam ülkesinde kadın daima maddi yönden rahat durumda olacaktır. Çünkü, eşi geçindiremiyorsa ayrılıp devletin zekat gelirlerinden öncelikli pay alabilecektir. Tüm ülkenin zekat gelirlerini hesaplarsanız bunun muazzam bir bütçe oluşturduğunu görebilirsiniz.

            Örneğin ülkemizde Kuran’daki emirlerin hemen hiç biri uygulanmadığı ve yaşanmadığı için tüm kuralları bir kenara bırakıp maddi koruma altında olmayan kadına yarım miras verilmesi hükmünün uygulanmasını istemek haksızlıktır. Bu durumda kadın; madem öyle diğer şeriat hükümlerini uygulamadığınız için elde zararı tazmin edin diyebilir.

            İşin özü günümüzde herkes kendi ülkesinin kanunlarına tabidir ve İslami bir yönetim anlayışı gelene kadar bireylerin ister istemez uyması gereken durum da budur.